La crosada lançada contra los Albigeses pel pontife sobeiran, Inocent III, tre 1208 es fòrça activa en Tèrra d’òc dempuèi lo sac de Besièrs del 22 de julhet de 1209, e per la presa de Carcassona lo 15 d’agost de 1209, puèi per la casuda de Menèrba lo 22 de julhet de 1210, ont l’armada del Crist organisa un lenhièr per 180 eretics. La conquista se perseguís per la presa de Tèrmes lo 23 de novembre de 1210, aprèp tres meses de sètge. Enfin per aquela annada de 1210 dins Carcassés, las casudas de las plaças fòrtas d’Alairac, de Penautièr, de Bram… (suite…)
Dins nòstre trabalh precedent (La Tèrra d’òc), avèm vist l’espandiment al sègle XII, de la « sècta Albigesa ». Aqueles eveniments seràn seguits al sègle XIII, pel drama final qu’es « programat » per de fòrças exterioras al país d’òc, puèi que finiguèron per intervenir jol pretèxt qu’una partida de sa populacion èra « enfecida » per l’eretgia albigesa !
E per definir los territòris ont se parla la lenga d’òc, l’administracion reiala francesa a creat a partir de 1290 lo mot « Occitania » patria linguae accitaniae per fin de nomenar los comtats del sud que li semblavan coma diferents. Puèi, pus tard lo mot « Lengadòc » serà emplegat.
E se los « Katharos » (los purs) son estats secutats, abatuts pels crosats del Nord e pels representents (legats) de la Glèisa romana, an pas per autant desaparegut de la memòria dels òmes ! Del moment que las cançons dels trobadors o nos rampelan, en particular « La Canso » de « Guilhem de Tudèla ».
Avèm cregut comprene que la crosada « Albigesa » es estada per d’unes contemporanèus sonque un « accessòri » de l’istòria de França, fins al moment ont Louis lo VIIIen pareguèt sus la scèna d’aquel drama en 1226 ! E per maites, una vision sens interès, si que non, una simpla « banalitat », o encara : « Al nivèl cultural, lo Miègjorn de França èra luènh de prevaler sul Nòrd ». Enfin : « Lo papa, quand aclapèt los catars, per exemple, sa victòria foguèt la del biais e de la rason ». Quant a d’unes filosòfs, an pas mancat de veire dins la crosada una manifestacion d’aquela « intoleréncia » que percaçan a travèrs l’istòria ! E pus generalament, per l’istòria de França, l’istòria Occitana, es pas qu’un « cadavre Albigés » ! (suite…)
